Proces budowania istniał od niepamiętnych lat. Odkąd tylko porzuciliśmy koczowniczy tryb życia, zaczęliśmy stawiać własne budynki.
Początkowo budownictwo służyło nam głównie do stworzenia miejsca, które za główną rolę miało ochronę przed niebezpieczeństwem. Początkowe budowle stawiane przez pierwszych ludzi, którzy jako pierwsi postanowili się osiedlić, były wykonywane z prymitywnych materiałów budowlanych, takich jak glina, drewno. W niektórych wioskach skrytych przed oczami współczesnego świata dalej stawiane są budynki wykonane z prymitywnego budulca. Budowle takie były tak mało skomplikowane i o niewielkich rozmiarach, że budowlańcy nawet nie myśleli o bezpieczeństwie. Zabezpieczanie wykopów również wydawało im się nie potrzebne, ponieważ nie odczuwali potrzeby zabezpieczania placu budowy.
W miarę upływu lat poziom skomplikowania budowli rósł wprost proporcjonalnie do ambicji twórczych architektów. Poza osobami projektującymi budowle prestiż zyskiwali również budowniczy wznoszący mury, dachy budowli. Poza nimi ogromną sławę zyskiwali ludzie, zwący się artystami, których zadaniem miało być wykonanie elementów służących wykończeniu monumentu wznoszonego często latami, dziesięcioleciami, a nawet wiekami. Stawianie wyniosłych budowli było popularne w średniowieczu. W wiekach średnich dominował styl romański, w tym stylu wznoszono ówczesne budowle, w szczególności kościoły. Stawiano je, aby przypodobać się Bogu wierzono, bowiem, że dzięki ogromnym budynkom sakralnym oddają wtedy większą cześć Bogu. Im dalej w tak zwany las, czyli im dalej poruszamy się w czasie tym widzimy coraz to bardziej okazałe i wymyślne budowle, które załatwiały ich budowniczym nieśmiertelną sławę, którą cieszą się aż pod dziś dzień.
